آبی ترین جمعه!

قبل از هر چیز قهرمانی اس اس را به همه آبی ها تبریک میگم . ایشالله قهرمانی باشگاههای آسیا رو هم با هم جشن می گیریم.

آقا عجب روزی بود دیروز! جای همتون سبز!   رفته بودم استادیوم! چه جمعیتی؟!!!  خداوکیلی بدون اغراق اگه استادیوم جا داشت ۱۵۰ هزار نفر اومده بودند که قهرمانی اس اس رو جشن بگیرند   اما ساعت هنوز ۳ نشده بود که عده زیادی پشت در بسته استادیوم مونده بودند از جمله بنده حقیر! اما من که از رو نرفتم  !!! با چند تا از بروبچز رفتیم مخ یکی از سربازارو زدیم و در یک لحظه بازشدن در ۵۰-۴۰ نفری از خاکریز اول گذشتیم   بدو خودمونو رسوندیم به خاکریز دوم که دیدیم چند تا بعثی از نژاد بیلمز! درهارو بستند و عمرا کسی رو راه نمیدن! نشستیم فکرهامونو ریختیم روهم و به این نتیجه رسیدیم که چاره ای جز عبور از نرده های ۲.۵ متری نیست!!! من هم که بیشترین رکورد عبور از ارتفاعم پله های ۳۰ سانتی پل عابر پیادست! نفر اولی بودم که با کمک دوستان رفتم بالای نرده ها و از اون ور ...دالام ... خوردم زمین... ... جای دشمنتون خالی! ... خلاصه لنگ لنگان خودم رو رسوندم به طبقه دوم که جای سوزن انداختن نبود! استادیوم از جمعیت موج میزد! بیشتر از ۱۰۰ هزار نفر نشسته و سرپا منتظر شروع بازی بودند... ۱۰۰ هزار نفر آبی آبی! ... ته نگاه بعشیاشون میشد نگرانی رو دید! اما اکثریت امیدوار بودند ... القصه ... بازی شروع شد و هنوز ۳-۲ دقیقه نگذشته بود که خبر رسید پاس یک گل خورده .. آقا ...جمعیت منفجر شد!!! بعدش هم که آق غلومرضا گل زد و شادی جمعیت صد برابر شد و با گل اکبرپور دیگه تو عرش سیر میکردیم! (بترکه چشم حسودو بخیل و علی دنبه!!!) همه جمعیت شعار میدادند :

" ک... لق پاسیها!!! ... ما که رفتیم آسیا!!!"   و "صدای عرعر نمی آد .... لنگی صداش در نمی آد!!!" ...بعدش گل سوم ...چهارم ... و طالب لو که اون پنالتی رو گرفت ... همه و همه باعث شد که جشنمون تکمیل بشه!!!

دیروز همه کسانی که توی استادیوم بودند میگفتند بهترین فوتبال عمرمون رو دیدیم! تلافی همه ناکامیهای قبلی و مشکلاتی که پیش اومده بود در اومد! ... واقعا این قهرمانی که با اقتدار به دست اومد به دل همه چسبید! و مخصوصا با رکورد شکنی آق غلومرضا که دیگه آخرش بود!!! دمت گرم!!!

صدای عرعر نمی آد لنگی صداش در نمی آد!

نف...........................................س کش؟!!!